در اصل همان فولادهای مقاوم به حرارت فولادهای نسوز (Heat resistant Steel) هستند. همانطور که می دانید خواص استحکامی فولادها با افزایش درجه حرارت کاهش مییابد. مقاومت به حرارت به این معنا است که فولاد بتواند در دمای بالای ۵۰۰ درجه سانتیگراد از خود مقاومت نشان دهد، به همین دلیل فولادهای مقاوم به حرارت برای استفاده در دماهای بالای ۵۰۰ درجه سانتیگراد طراحی شده اند. این فولادها که غنی از عناصر آلیاژی کروم و نیکل هستند توسط مکانیزم عملیات حرارتی ( انحلال حالت جامد و رسوب سختی) مستحکم می شوند و عموما در جاهایی استفاده می شوند که نیاز به مقاومت به خوردگی در درجه حرارت بالا، مقاومت به ترک و مقاومت به خزش لازم باشد. فولادهای مقاوم در برابر حرارت با هدف استفاده در درجه حرارت های بالای 500 درجه ی سانتیگراد و با هدف غلبه بر این مشکل وارد بازار شده اند. فولادهای مقاوم در برابر حرارت استحکام خوبی در این درجه حرارت دارند همچنین در مقابل عواملی همچون مجاورت با گازهای داغ و محصولات احتراقی در دمای بالاتر از 500 درجه سانتیگراد نیز مقاوم هستند. این خصوصیات اغلب به دلیل وجود عنصر کروم Cr در فولادهای نسوز پدید آمده و با افزایش دما، باید مقادیر کروم بیشتری با آن ها آلیاژ شود. با توجه به خصوصیت کلی فولاد های مقاوم به حرارت, می توان از آنها در ساخت قطعات و اجزاء کوره های عملیات حرارتی, کوره های پخت, لعاب, کوره های پخت سیمان, قالب شیشه و کریستال, لوله های تاسیسات, پره های توربین گازی و بخار, دیگ های بخار سوپاپ, محفظه های بازپخت, جعبه های عملیات حرارتی نظیر آنیل و کربورایزینگ و موارد مشابه دیگر که دمای کاری بالا دارند استفاده نمود.